مناجات شب قدری و ذکر مصائب شهادت حضرت علی علیه‌السلام
وقتی بساط غفران، چاره‌گشای کار است توبه بر اهل خسران، چاره‌گشای کار است بر عـبـد روسـیـاهـی که چـاره‌ای ندارد تنها دو چشم گریان، چاره‌گشای کار است کـوه گـنـاه بخـشـنـد اینجـا به سـوز آهی آه از وجود سوزان، چاره‌گشای کار است بزمی که میزبانش ستار و پرده‌پوش است شرمندگی مهمان، چاره‌گشای کار است وقـتی رسـیـده کـارم تـنهـا به تار مـویی ذکر قدیم الاحسان، چاره‌گشای کار است بر مـن کـه زیـر دیـنـم، دلـداۀ حــسـیـنـم یک کربلا به قرآن، چاره‌گشای کار است یک عمر، نور رویش داد از خطا نجاتم مصباح او کماکان چاره‌گشای کار است حبی که از عـلـی بر لـوح دلم نـشـسـتـه روز حساب و میزان، چاره‌گشای کار است در اوج بی‌پـنـاهی، وقـتی نـمانـده راهی تکیه به شاه ایمان، چاره‌گشای کار است هجر نجـف حـسابی اشک مرا در آورد سجده به زیر ایوان، چاره‌گشای کار است بر مصحـفی که وا شد با تـیغ ابن ملجـم کِی مرهم طبیبان، چاره‌گشای کار است؟! تا زیـنبش نـبـیـند فـرق شـکـسـتـه‌اش را رفتن به پای لرزان، چاره‌گشای کار است دلتنگ روی زهراست سی سال و این جراحت بر ختم درد هجران، چاره‌گشای کار است |